I Niedziela Adwentu roku B

Mk 13,33-37

1.   Kontekst

Jezus opuszcza świątynię. Cały 13 rozdział Marka będzie swoistą mową Jezusa, która będzie dotyczyła zburzenia świątyni i związanych z tym zagrożeń, jak i powtórnego przyjścia Syna Bożego. Są to rzeczywistości, które wiążą się zarówno z odrzuceniem Jezusa przez przywódców ludu, Jego śmiercią, jak i wywyższeniem. Na końcu tego rozdziału pojawiają się wezwania do właściwej postawy, która ma charakteryzować uczniów Jezusa. Również oni są narażeni na wszelkie zagrożenia, a nawet utratę wiary. Dlatego ich życie ma być skoncentrowane na oczekiwaniu na Pana.

2.   Lectio

Uważajcie, czuwajcie, bo nie wiecie, kiedy czas ten nadejdzie. Bo rzecz ma się podobnie jak z człowiekiem, który udał się w podróż. Zostawił swój dom, powierzył swoim sługom staranie o wszystko, każdemu wyznaczył zajęcie, a odźwiernemu przykazał, żeby czuwał. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, kiedy pan domu przyjdzie: z wieczora czy o północy, czy o pianiu kogutów, czy rankiem. By niespodzianie przyszedłszy, nie zastał was śpiących. Lecz co wam mówię, mówię wszystkim: Czuwajcie!».

Znów pojawia się kolejne “blepete” – “patrzcie”.  Jezus dodatkowo wzywa do czuwania, czujności, do postawy, która sprzeciwia się postawie duchowego „snu, ospałości”. Oczekiwanie i czujność dotyczy niewiadomego czasu, pory (kairos) przyjścia Syna Człowieczego. To wezwanie wprowadza w przypowieść Jezusa.

Przypowieść o człowieku, który wyrusza w podróż znaleźć można w dłuższej formie w Mt 24,45-51 i Łk 12,35-40. Pan odchodzi, pozostawia swym sługom zadanie starania się o powierzone im zadania, a odźwierny ma czuwać, aby dom nie został zaatakowany i ograbiony. To odnosi się do sytuacji pierwotnej wspólnoty chrześcijan, mają czuwać i oczekiwać powrotu Pana.  Nie wiedzą kiedy Pan wróci, ale gdy ich życie jest ukierunkowane na Niego, wszystko staje się oczekiwaniem.

Nieustanne czekanie wyraża opis nocy (wtedy czuwa się najtrudniej!), który może symbolizować różne trudności życia, niepewność, lęk. Noc dzieliła się na cztery zmiany straży: wieczorem, o północy, o pianiu kogutów i rankiem. W Ewangelii Marka odpowiada to kolejnym etapom męki Jezusa – tego trudu, którego uczniowie nie podjęli, nie przetrwali w czujności: wieczorem wieczerza (Mk 14,17), dalej modlitwa w Getsemani (Mk 14,26.30), zaparcie się Piotra, gdy kogut zapiał (Mk 14,68.72), sąd przed Piłatem wczesnym rankiem (Mk 15,1). Uczniowie nie czuwają i w konsekwencji w momencie próby zawodzą.

3.   Meditatio

·         Cała historia prowadzi do pełnego objawienia się Bożego zbawienia. Czy potrafię przeżywać moją codzienność, moje trudności, w odniesieniu do pełnego miłości planu Boga? Czy oczekuję z wiarą na powrót Jezusa?

·         Wraz ze śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa rozpoczął się czas przemiany świata, który zakończy paruzja. Czy potrafię obserwować znaki tych przemian w moim życiu, w moim otoczeniu? Co mogę zrobić, aby w sposób bardziej świadomy przygotować się do spotkania z Jezusem?

·         Jezus przypomina nam o nieustannej trosce Ojca o nas i zaprasza do czynnego oczekiwania na swój powrót. Czy odkrywam w moim życiu paschalną postawę sługi, który czuwa i z miłością wypełnia swoje obowiązki? Czy jest może coś, co zbytnio rozprasza moją uwagę i oddala mnie od ostatecznego celu? Czy myśl o powrocie Pana napełnia mnie radością czy lękiem?

4.   Oratio/ Contemplatio: Ps 130

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,

o Panie, słuchaj głosu mego! Nakłoń swoich uszu ku głośnemu błaganiu mojemu!

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi?

Ale Ty udzielasz przebaczenia, aby Cię otaczano bojaźnią.

W Panu pokładam nadzieję, nadzieję żywi moja dusza: oczekuję na Twe słowo.

Dusza moja oczekuje Pana bardziej niż strażnicy świtu, bardziej niż strażnicy świtu.

Niech Izrael wygląda Pana. U Pana bowiem jest łaskawość i obfite u Niego odkupienie.

On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów.