Kolejny krok na drodze do beatyfikacji Matki Scholastyki

12 lipca 2012 przypada 115-ta rocznica urodzin Matki Scholastyki. Przy tej okazji pragniemy zawiadomić, że w czerwcu w Kongregacji ds. Kanonizacyjnych w Rzymie odbył się Kongres konsultorów teologów, by wydać opinię odnośnie heroiczności cnót Sługi Bożej Siostry M. Scholastyki. Wynik tych konsultacji jest pozytywny. Jest to decydujący krok w oczekiwaniu na ogłoszenie jej jako czcigodną. Obecnie opinie (głosowanie) tych konsultorów zostaną wydrukowane i wraz z całą positio przekazane Kardynałom i Biskupom członkom Kongregacji do Spraw Kanonizacyjnych, którzy będą orzekać w tej sprawie. Ostateczna decyzja zostanie podjęta przez samego Ojca Świętego. Wreszcie, zostanie przygotowany i ogłoszony dekret o heroiczności cnót i dopiero od tego momentu sługa Boża może być nazywana “czcigodną”.

Z tym większą radością przeżywamy rocznicę urodzin Matki Scholastyki. Przyzywamy jej wstawiennictwa prosząc o błogosławione owoce trzechlecia przygotowań do setnej rocznicy początków Rodziny Świętego Pawła.

SŁUGA BOŻA S. M. SCHOLASTYKA RIVATA

Urszula Rivata urodziła się 12 VII 1897 r. w Guarene, we Włoszech. Jako młoda dziewczyna, w Albie, w księgarni prowadzonej przez Towarzystwo Świętego Pawła, poznała ks. Jakuba Alberionego. W 1922 r. wstąpiła do założonego przez niego Zgromadzenia Sióstr Świętego Pawła z głębokim wewnętrznym przekonaniem: „Boże, tylko Ty mi wystarczysz!”. Wkrótce ks. Alberione oddzielił ją i kilka innych sióstr, aby dać początek nowemu instytutowi, któremu nadał nazwę Uczennic Boskiego Mistrza. W tworzącej się wówczas Rodzinie Świętego Pawła powierzył nowemu Zgromadzeniu specyfi czną misję: Eucharystyczno-Kapłańsko-Liturgiczną. Odpowiedzialność za siostry otrzymała Urszula Rivata, której O. Założyciel nadał nowe imię zakonne Maria Scholastyka. Przez wiele lat, jako przełożona, kształtowała duchowość Zgromadzenia także wtedy, gdy była posyłana w odległe miejsca, aby rozpoczynać nowe fundacje.
Znamienną jej cechą była postawa całkowitego posłuszeństwa, przez które głęboko uczestniczyła w Misterium Paschalnym Chrystusa. Potrafi ła dziękować za próby i doświadczenia, które ją spotykały, i dostrzegać w nich znak miłości Boga. Zawsze w chwili cierpienia uważała się za najszczęśliwszą na tym świecie. Była świadoma, że Bóg może wybierać sposób, w jaki chce człowieka doświadczyć, i może zabrać to, co Mu się podoba. W postawie Matki Scholastyki widoczne było oparcie całego życia na trwałym fundamencie: był nim Jezus Eucharystyczny. Do końca życia Eucharystia była punktem centralnym każdego jej dnia. W swym sercu zanosiła do Jezusa potrzeby całego Kościoła i świata. Cechowały ją: umiłowanie milczenia, ukrycie i pokora. Trzy lata przed śmiercią zaczęło się dla niej naprawdę „wielkie milczenie” – całkowicie utraciła mowę. Odtąd, przeniknięta bogactwem Tajemnicy Paschalnej, przeżywała głęboko zalecenie O. Założyciela wypowiedziane w pierwszych latach istnienia Zgromadzenia: „Będziecie zachowywać milczenie, milczenie, milczenie!”. W tym czasie Matka Scholastyka adorowała, wynagradzała, błagała i wielbiła Boga. 24 III 1987 r., w Sanfre (płn. Włochy), po oddaniu Panu „wszystkiego”, powróciła do Tego, który ją wybrał i posłał. W Zgromadzeniu Uczennic Boskiego Mistrza przysługuje jej tytuł pierwszej Matki Generalnej oraz współzałożycielki. Obecnie trwa jej proces beatyfikacyjny.