XXVII Niedziela zwykła roku C

Łk 17,5-10

1.Kontekst

W Łk 17 pojawia się tematyka wspólnoty. Jezus wskazuje uczniom jak mają traktować się nawzajem i co może stanowić zagrożenie dla wspólnoty. Jezus mówi o zgorszeniach oraz o przebaczeniu (Łk 17,1-4). Uczeń może stać się dla innych zgorszeniem, to znaczy „kamieniem upadku” (skandalon). Inni patrząc na czyjś grzech mogą doznać szkody i upaść. Dlatego Jezus wzywa do czujności wobec własnego postepowania. Z drugiej strony wzywa, aby doświadczając grzechu innych być otwartym na przebaczenie, gdy winowajca o nie prosi. Uczniowie widząc jak bardzo wymagające są to zalecenia, proszą o pomnożenie wiary.

2.Lectio

Apostołowie prosili Pana: «Przymnóż nam wiary!» Pan rzekł: «Gdybyście mieli wiarę jak ziarnko gorczycy, powiedzielibyście tej morwie: “Wyrwij się z korzeniem i przesadź się w morze!”, a byłaby wam posłuszna.

Łukasz osadza to pouczenie o wierze w kontekście relacji wspólnotowych, por. Mt 17,20nn (brak wiary uniemożliwia uzdrowienie epileptyka); Mt 21,21; Mk 11,22 (wobec uschniętego drzewa figowego, Mk dodaje konieczność przebaczenia). Obraz przeniesienia góry w morze można spotkać jeszcze w 1 Kor 13,2 i Ap 8,8. Uczniowie widzą swoje braki i widzą trudność akceptacji problemów wspólnotowych. Proszą Jezusa o „dodanie” im wiary. Jezus nie odpowiada jednak według ich kategorii. Według Jezusa wiary nie można powiększyć, przez „dodawanie” czegoś, ale WIARA ROŚNIE KIEDY JEST PRAKTYKOWANA! Jezus daje konkretny przykład. Nawet jeśli tej wiary jest malutko jak „ziarnko gorczycy” (główka szpilki), to i tak uczeń ma DZIAŁAĆ według tej wiary. Morwa (niektórzy tłumaczą „sykomora”) to duże, mocne drzewo (10-15metrów), może żyć nawet 600 lat. Jest symbolem niezmienności, stałości („zawsze tak było”). Człowiek, który praktykuje wiarę może zmienić coś co jest nie do zmiany, tzn. „przesadzić morwę”.

Jak praktykować wiarę? Gdzie możemy znaleźć przykład tego? Popatrzmy na bohaterów Ewangelii Łukasza:

• Łk 1, 45: Maryja, błogosławiona, która uwierzyła…

• Łk 5,20: Czterech, którzy niosą paralityka do Jezusa

• Łk 7,9: Setnik, który kocha swego sługę i wierzy Słowu, które uzdrawia

• Łk 7,50: Jawnogrzesznica, która obmywa i namaszcza stopy Jezusa

• Łk 8,48: Kobieta cierpiąca na krwotok, która dotyka się szaty Jezusa

• Łk 17,9: Uzdrowiony z trądu Samarytanin, który wraca i dziękuje Jezusowi

• Łk 18,42: Niewidomy pod Jerychem, który natarczywie woła Jezusa

• Łk 22,32: Jezus modli się o wiarę Piotra, który ma umacniać braci

Wiara zatem, wyraża się w konkretnym działaniu, przede wszystkim w miłości! Stąd też dalsze zalecenie Jezusa, wyrażone w obrazie stanowiącym zapytanie:

Kto z was, mając sługę, który orze lub pasie, powie mu, gdy on wróci z pola: “Pójdź i siądź do stołu?” Czy nie powie mu raczej: “Przygotuj mi wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż zjem i napiję się, a potem ty będziesz jadł i pił?” Czy dziękuje słudze za to, że wykonał to, co mu polecono? Tak mówcie i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono: “Słudzy nieużyteczni jesteśmy; wykonaliśmy to, co powinniśmy wykonać”».

Jezus daje przykład sługi, który orze lub pasie. Bardzo wyraźnie nawiązuje tu do metafor:

• Głoszenia Słowa. Oracz przygotowuje glebę do zasiewu. Siewcą jest Chrystus (Mk 4,1nn)

• Troska pasterska. Jezus jest Dobrym Pasterzem (J 10), który szuka swoich owiec (Łk 15,1-7)

Jezus daje przykład sługi, który służy przy wieczerzy:

• Kontemplacja Jezusa – Sługi (J 13; Flp 2,5-11). Maryja Służebnica Pańska (Łk  1,38)

• Łk 22,24-27: „Powstał również spór między nimi o to, który z nich zdaje się być największy. Lecz On rzekł do nich: «Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przyjmują nazwę dobroczyńców. Wy zaś nie tak macie postępować. Lecz największy między wami niech będzie jak najmłodszy, a przełożony jak sługa! Któż bowiem jest większy? Czy ten, kto siedzi za stołem, czy ten, kto służy? Czyż nie ten, kto siedzi za stołem? Otóż Ja jestem pośród was jak ten, kto służy.”

• Uczeń Jezusa ma czynić to samo: Głosić Słowo, troszczyć się o bliźnich, służyć we wspólnocie: „Szczęśliwi owi słudzy, których pan zastanie czuwających, gdy nadejdzie. Zaprawdę, powiadam wam: Przepasze się i każe im zasiąść do stołu, a obchodząc będzie im usługiwał.” (Łk 12,37)

• Po tych cechach rozpoznaje się prawdziwość WIARY. Tylko ten, kto ma mentalność postawę SŁUGI (= ten, który przynależy do swojego Pana, na zawsze), a nie NAJEMNIK (=ten, który zrobi coś dla zysku, poza tym nic go nie obchodzi por. J 10,12-13). Wyrażenie „sługa nieużyteczny” oznacza takiego, który służy bez zysku, dosłownie „bez pożytku”.

3.Meditatio

• Jak konkretnie wyraża się wiara w moim życiu? Czy unikam zła i potrafię przebaczać bliźnim?
• Czy żyję w łączności z Jezusem-Sługą Ojca? Czy mam postawę, mentalność sługi, która staje się przestrzenią praktykowania mojej wiary („przenoszenia morwy”)?
• Co jest przestrzenią mojej służby?

Oratio i Contemplatio

JEZUS SŁUGA

(Flp 2,5-11)

To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie.

On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem,

lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,

uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci – i to śmierci krzyżowej.

Dlatego też Bóg Go nad wszystko wywyższył i darował Mu imię ponad wszelkie imię,

aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich i podziemnych.

I aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest PANEM – ku chwale Boga Ojca.