26 listopada – bł. ks. Jakub Alberione – Wspomnienie

26 listopada Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne bł. ks. Jakuba Alberione (1884-1971). Jest to pierwszy w dziejach Kościoła błogosławiony, który w swojej pracy duszpasterskiej posługiwał się przede wszystkim mediami.

Historia rozpoczyna się w 1913 r, w północnowłoskim mieście Alba. Ks. Jakub Alberione, ojciec duchowny w miejscowym seminarium, zostaje redaktorem i reformatorem podupadającego tygodnika diecezjalnego „Gazzetta d’Alba”, a rok później zakłada instytucję nazwaną „szkołą drukarską”. Mówi: „Chcemy jak Apostołowie głosić Ewangelię i używać do tego celu druku”. Wokół szkoły drukarskiej powstaje wspólnota chłopców (15-17 lat), którzy pracują w drukarni, a wieczorami modlą się w prowizorycznej kaplicy. W 1921 r. grupka uczniów ze szkoły drukarskiej wraz z ks. Alberione składa na ręce ordynariusza diecezji śluby posłuszeństwa, czystości i ubóstwa z intencją oddania swojego życia na rzecz apostolstwa dobrego druku.

W tym czasie Alberione dużo publikuje. Tworzy teologię publicystyki, zawartą w artykułach na łamach biuletynu Unii Współpracowników Dobrego Druku, założonej w 1918 r. Kilka lat później pisze dwie książki: „Apostolstwo druku” i „Apostolstwo wydawnicze”, będące przewodnikiem dla młodych drukarzy-zakonników, którzy decydują się „głosić Ewangelię pisząc i drukując”.

Najważniejsza dla ks. Alberione jest Biblia. Drukuje ją na różne sposoby: edycje kieszonkowe za najniższą z możliwych cen, Biblie z komentarzami, historie zbawienia dla dzieci. W trosce o rodzinę zakłada w 1931 roku we Włoszech, istniejący po dzień dzisiejszy tygodnik katolicki „Famiglia Cristiana” (Rodzina Chrześcijanska).

Założoną przez siebie wspólnotę zakonną paulistów zobowiązuje do głoszenia Dobrej Nowiny przy użyciu współczesnych środków komunikacji. Z podobnym celem rodzi się wspólnota Sióstr św. Pawła, a potem siostry Uczennice Boskiego Mistrza (poświęcają się w większym stopniu modlitwie) i Unia Współpracowników Paulińskich – skupiająca świeckich, pracujących na rzecz apostolstwa wydawniczego.

Gdy pojawia się radio, film i telewizja, Alberione zakłada w Rzymie w 1939 r. „San Paolo Film” – instytucję zajmującą się produkcją i dystrybucją filmów. „Środki techniczne, maszyna drukarska, aparat do projekcji filmów, radioodbiornik itd., są przedmiotami świętymi ze względu na cel, jakiemu służą. Maszyna i biurko pisarza zamienia się w ambonę, pokój technika, księgarnia zamieniają się w świątynie” – wyjaśnia.

Przed śmiercią uczestniczy jeszcze w obradach Vaticanum II. Z radością przyjmuje dekret „Inter Mirifica”, potwierdzający doniosłość środków społecznego komunikowania w misji Kościoła. Znajduje akceptację dzieła, jakie zapoczątkował, i swojego kapłaństwa, ukierunkowanego na służbę Ewangelii przy użyciu mediów.